24^ο Δημοτικό Σχολείο Ιωαννίνων

Σκουπίδια - Υπερκαταναλωτισμός

Η χωματερή της Δουρούτης   Φανάρια, ανεξέλεγκτες χωματερές   Σκουπίδια στο πεζοδρόμιο   Θάψιμο απορριμάτων   Σκουπίδια στο σπίτι   Σκουπίδια στο σχολείο     Κατασκευές    Στο πάρκο της γειτονιάς μας   Διαχείριση απορριμάτων τα παλιά χρόνια   Σούπερ μάρκετ    Επίσκεψη στο Κέντρο Διαχείρισης Ανακυκλώσιμων Υλικών.   Στο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης    Ενημέρωση  

Η ΧΩΜΑΤΕΡΗ ΤΗΣ ΔΟΥΡΟΥΤΗΣ

ΣΤ2 ομάδα 1η

    Ένα μεγάλο πρόβλημα για την περιοχή μας είναι η χωματερή της Δουρούτης.
    Το Καλοκαίρι ειδικά η δυσοσμία  είναι ανυπόφορη. Δε μπορούμε να καθίσουμε στο μπαλκόνι μας και ν’  απολαύσουμε τη θέα και τη δροσιά. Κι όλο το χρόνο ο αέρας φέρνει τη δυσοσμία στα σπίτια μας….
    Πολλές φορές λόγω της υψηλής θερμοκρασίας τα σκουπίδια παίρνουν φωτιά. Πέρυσι  το Νεοχωρόπουλο κινδύνεψε από σοβαρή πυρκαγιά. Η φωτιά ξεκίνησε από τη χωματερή, ανέβηκε το βουνό κι ο αέρας την έφερνε προς τα σπίτια μας….
    Ήταν μεσημέρι και τελειώναμε το σχολείο, όταν ξαφνικά  είδαμε καπνούς να τυλίγουν το χωριό. Αρχίσαμε να κλαίμε. Φοβόμαστε για τους δικούς μας και τα σπίτια μας. Ευτυχώς ήρθαν  πυροσβεστικά τα ελικόπτερα και αεροπλάνα και την έσβησαν…
    Αυτά είναι μερικά από τα προβλήματα που δημιουργούνται … Υπάρχουν κι άλλα….
    Κάτι πρέπει να γίνει…
 

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ  ΔΟΥΡΟΥΤΗ

 
    Η ομάδα μας αποφάσισε να επισκεφτεί τη χωματερή της Δουρούτης.  Καθώς προχωρούσαμε, βλέπαμε  ένα πολύ ωραίο τοπίο. Μόλις φτάσαμε στην άλλη πλευρά του λόφου και πήγαμε προς τα  μέσα, μια άσχημη μυρωδιά  έφτασε στα ρουθούνια μας. Αφού προχωρήσαμε αρκετά ακόμη, σε κάποια στιγμή αρχίσαμε να βλέπουμε σκουπίδια και να μυρίζει απαίσια και  όσο περπατάγαμε βλέπαμε περισσότερα  σκουπίδια και μύριζε όλο και περισσότερο.

   Στο δρόμο υπήρχαν μπουκάλια από μπίρα, χαρτάκια από σοκολάτες, πατατάκια, γαριδάκια, τσίχλες κ.α  Λίγο πιο μέσα ήταν φουρνάκια, τηλεοράσεις, κουζίνες  κ.τ.λ. Όταν φτάσαμε είδαμε πάρα μα πάρα πολλά σκουπίδια, ολόκληρα βουνά!  Δεν μπορούσαμε  να αναπνεύσουμε και βάζαμε τις μπλούζες μας μπροστά στη μύτη και το στόμα μας.
    Μερικά παιδιά έβγαζαν φωτογραφίες, άλλα κοίταζαν και οι δάσκαλοι μάζευαν  τα παιδιά γιατί από τα πολλά σκουπίδια το χώμα ήταν έτοιμο να φύγει. Εκεί υπήρχε ένα ολόκληρο βουνό με σκουπίδια, βρόμικα νερά, ανεξέλεγκτο πετρέλαιο, τσαλαπατημένα αυτοκίνητα, χιλιάδες λάστιχα και θαμμένα σκουπίδια….  
    Κι ένα μηχάνημα δούλευε ασταμάτητα…. Έθαβε τα σκουπίδια…. ρίχνοντας επάνω τόνους χώμα…

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΚΑΤΟΙΚΟ ΤΟΥ ΝΕΟΧΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Παιδιά : Κύριε Γιάννη, μάθαμε πως ζείτε εδώ από τη μέρα που γεννηθήκατε. Θα θέλαμε να μας δώσετε, αν σας είναι εύκολο,  κάποιες πληροφορίες  για τη χωματερή της Δουρούτης…

Κύριος Γιάννης:  Πολύ ευχαρίστως , παιδιά μου.

Παιδιά : Υπήρχε πρόβλημα με τα σκουπίδια σε παλιότερα χρόνια;
Υπήρχαν σκουπίδια σε παλιότερα χρόνια;

Κύριος Γιάννης: Παλιότερα ο σκουπιδοτενεκές  ήταν άγνωστο πράγμα… ,δεν υπήρχε, ούτε οργανωμένες χωματερές… Τα λίγα, όποια  σκουπίδια είχαμε  τα πετούσαμε 2-3 φορές το τρίμηνο. Τα φορτώναμε  στο γαϊδουράκι και τα πετάγαμε σε ρέματα… ( ανεξέλεγκτες  χωματερές). Στην περιοχή μας τα πέταγαν σε μια χαράδρα ψηλά πίσω από το χωριό μας, εκεί που σήμερα είναι η χωματερή της Δουρούτης…. 
Παιδιά : Υπήρχε η χωματερή της Δουρούτης από παλιά;  Πότε δημιουργήθηκε;
Κύριος Γιάννης: Λειτουργούσε εδώ και 50- 60 χρόνια  σαν ανεξέλεγκτη χωματερή…. Ξεκίνησαν να πετάνε δυο- τρεις άνθρωποι σκουπίδια και σιγά σιγά έγινε  όπως είναι σήμερα. Ονομάστηκε (φτιάχτηκε) τα 30 τελευταία χρόνια και οριστικοποιήθηκε για όλο το νομό.
Παιδιά : Πώς ήταν ο χώρος που είναι σήμερα η χωματερή;
Κύριος Γιάννης: Ο χώρος της χωματερής ήταν μια χαράδρα με δέντρα και ψηλά  ένας λόφος μ’ ένα εκκλησάκι… της Αγίας Παρασκευής. Αυτό το εκκλησάκι το έκαψαν οι Τούρκοι και ήταν κάτω πεσμένο… ερείπια. Σήμερα γίνεται προσπάθεια να αναστηλωθεί…
  Υπήρχαν δέντρα κι εκεί  βοσκούσαν τα ζώα τους (γίδια)  οι βοσκοί..
Παιδιά : Πέστε μας περισσότερα για το χώρο που είναι σήμερα η χωματερή.
Κύριος Γιάννης: Διακόσια με τριακόσια μέτρα από τη χωματερή υπάρχει ένα μνημείο «Τα παλικάρια». Είναι ο τάφος τριών στρατιωτών.
Λέγεται η εξής ιστορία: Όταν λευτερώθηκαν τα Γιάννενα το Φλεβάρη του 1913 στην περιοχή αυτή ήταν τρία παλικάρια που χαίρονταν  και πανηγύριζαν για την απελευθέρωση κρατώντας ψηλά μια ελληνική σημαία. Μια ομάδα Τούρκων που έφευγαν κυνηγημένοι απ’ την περιοχή τους είδαν, τους πυροβόλησαν και τους σκότωσαν άδικα… Στη μνήμη τους στήθηκε  ένα μνημείο.
Παιδιά : Το είδαμε αυτό το μνημείο ,όταν πήγαμε για φωτογραφίες στη χωματερή. Ανάψαμε και το καντηλάκι…
Κύριος Γιάννης: Μπράβο , παιδιά, πολύ καλά κάνατε! Ποιος να πάει εκεί πια να τους ρίξει ένα τρισάγιο και να τους ανάψει το καντηλάκι…, ποιος ν’ αντέξει τη μυρωδιά!..
Παιδιά : Πώς νιώθετε σήμερα που μας πνίγουν τα σκουπίδια;
Κύριος Γιάννης: Δεν αντέχουμε τη μυρωδιά της χωματερής. Είχαμε  μάθει να ζούμε χωρίς σκουπίδια και το άγχος της υπερκατανάλωσης. Αρκούμασταν στα λίγα που είχαμε κι απ’ αυτά δεν πετούσαμε σχεδόν τίποτα…
Παιδιά :  Κατά τη γνώμη σας ποιο υλικό έκανε τη μεγαλύτερη ζημιά στ περιβάλλον;
Κύριος Γιάννης:  Πολλά είναι αυτά που κάνουν ζημιά στο περιβάλλον. Περισσότερο κακό κάνει ο ίδιος ο άνθρωπος… Το πλαστικό είναι εκείνο  το υλικό που κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά, γιατί κάνει πολλά χρόνια να λιώσει… Θυμάμαι πόσο μας διευκόλυνε, όταν αρχίσαμε να το χρησιμοποιούμε. Θα  ‘τανε γύρω στο 1970. Ως τότε όλα τα σκεύη ήταν τσίγκινα… δεν ήταν χρωματιστά όπως τα πλαστικά…
Παιδιά : Θα θέλατε να ξαναδείτε το χώρο της χωματερής όπως ήταν πριν γίνει χωματερή;
Κύριος Γιάννης:  Αν θα θέλαμε λέει; Βέβαια και θα θέλαμε να δούμε  κάποια μέρα το χώρο  της χωματερής όπως ήταν παλιά… , μια ομορφιά μες στο πράσινο… βουνό και χαράδρα! Με το εκκλησάκι  και το μνημείο και να ζούμε χωρίς αυτή τη μυρωδιά της χωματερής, που δε μπορούμε να καθίσουμε ειδικά το Καλοκαίρι στο μπαλκόνι μας  και ν΄ απολαύσουμε τη δροσιά.
Παιδιά : Λένε πως όταν γίνει ο ΧΥΤΑ θα φύγει η χωματερή και θ’ αποκατασταθεί το τοπίο…
Κύριος Γιάννης:  Μακάρι , παιδιά μου! Ποιος ξέρει πόσο θ’ αργήσει να γίνει αυτό … Άραγε θα προλάβω να το δω πριν κλείσω τα μάτια μου; Και πάλι τίποτα δε μπορεί να γίνει όπως ήταν πριν… η φύση αγνή και καθαρή…
Παιδιά :  Ευχαριστούμε κ. Γιάννη για τις χρήσιμες πληροφορίες που μας δώσατε. Ευχόμαστε να είστε καλά , να ζήσετε και να ξαναδείτε το χώρο της χωματερής  και πάλι καθαρό, βουνό… χαράδρα…  όπως τον θυμάστε από τα παιδικά και νεανικά σας χρόνια…