24^ο Δημοτικό Σχολείο Ιωαννίνων

Αφού φτάσαμε στην κεντρική στάση, μετά από λίγο ξεκινήσαμε και περπατήσαμε για περίπου ένα τέταρτο. .Στο δρόμο βλέπαμε τα τείχη του κάστρου που είχαν καταστραφεί από τον καιρό.
Όταν φτάσαμε στο Μώλο η κυρία μας εξηγούσε το τι βλέπαμε και εμείς την ακούγαμε με μεγάλο ενδιαφέρον. Μας μίλησε για τα πουλιά που ζουν εκεί: φαλαρίδες, σκουφοβουτηχτάρια και για το χρώμα που έπαιρνε το νερό ανάλογα με τη φωτεινότητα  του ήλιου.

Το πρώτο πουλί που είδαμε ήταν η φαλαρίδα. Το χρώμα της ήταν μαύρο και στο ράμφος ήταν άσπρο. Προχωρήσαμε και όταν είδαμε και άλλες φαλαρίδες, τα παιδιά τις φωτογράφισαν. Καθώς προχωρούσαμε δίπλα από τις όχθες της λίμνης, σε κάποια σημεία είδαμε πολλά καλάμια που τα είχε φέρει το κύμα.

 

Λίγο πιο πέρα συναντήσαμε κι άλλα πουλιά. Σε μια στιγμή είδαμε κάποιον άνθρωπο να πετάει ψωμί στα γλαροπούλια. Είχαμε και εμείς και ρίξαμε και έτσι μαζεύτηκαν πολλά γλαροπούλια. Ήταν καστανοκέφαλοι γλάροι. Καθώς προχωρούσαμε είδαμε και τα σκουφοβουτηχτάρια.

Ο  Μώλος ήταν γεμάτος από ψηλά πλατάνια . Η λίμνη είχε χρώμα γκρι και έκανε λίγο κρύο.
Καθώς περπατούσαμε φτάσαμε σε ένα σημείο όπου σταματήσαμε και παίξαμε ένα παιχνίδι: Κάναμε έναν κύκλο γυρίζοντας την πλάτη προς το κέντρο και κοιτάζοντας προς τα έξω. Όλοι έπρεπε να περιγράψουν τι βλέπουν.
Στο σημείο που σταματήσαμε, βλέπαμε απέναντι ψηλά (βορειο-ανατολικά) το βουνό Μιτσκέλι. Πίσω του και λίγο πιο ανατολικά υψωνόταν ο Λάκμος (Περιστέρι) και χαμηλά στη λίμνη ξεπρόβαλε το νησάκι. Κάπως πιο βόρεια ήταν ο λόφος του Περάματος όπου βρίσκεται το Σπήλαιο. Νότια φαινόταν ο λόφος της Καστρίτσας, πιο μακριά και λίγο πιο ανατολικά τα Τζουμέρκα. Δυτικά μας έκλειναν τη θέα τα ψηλά πλατάνια και τα τείχη του κάστρου.
Εδώ σταματήσαμε αρκετή ώρα. Φωτογραφίσαμε τους γλάρους και παρατηρήσαμε με τα κιάλια το νησί, τις απέναντι όχθες της λίμνης, κάποιους κορμοράνους στις εξέδρες που ήταν στημένες εκεί για τους κωπηλατικούς αγώνες και το μοναστήρι Ντουραχάνι.
Μετά από αυτό συνεχίσαμε τον περίπατό μας για το παρκάκι όπου θα σταματούσαμε για φαγητό.

Στο Πάρκο Κατσάρη σταματήσαμε για φαγητό. Αφού ξεκουραστήκαμε συνεχίσαμε τον περίπατό μας. Λίγο πιο πέρα είδαμε μια περίεργη κατασκευή και αναρωτηθήκαμε τι να ήταν. Από ό,τι μας πληροφόρησαν αργότερα στον Φορέα Διαχείρισης της λίμνης Παμβώτιδας, ήταν ένας σταθμός μέτρησης. Μετρά το ύψος της στάθμης της λίμνης, τη θερμοκρασία του νερού, την οξύτητα κ.ά.

Εμείς όμως είχαμε εφοδιαστεί με τα δικά μας όργανα μέτρησης που είχε φέρει μαζί της η κυρία διευθύντρια από το σχολείο. Μας έδωσε κυπελάκια με νερό που μόλις είχε πάρει από τη λίμνη, θερμόμετρα για να μετρήσουμε τη θερμοκρασία του νερού και πεχάμετρα για να μετρήσουμε την οξύτητά του.

Οι μετρήσεις μας έδειξαν ότι η θερμοκρασία του νερού ήταν κοντά στους 7,5 βαθμούς Κελσίου και η οξύτητα 6,5 βαθμούς πεχά (Ph).  Λίγο πιο πέρα μετρήσαμε και τη θερμοκρασία του αέρα και είδαμε ότι ήταν κοντά στους 8 βαθμούς Κελσίου.

Συνεχίσαμε τον περίπατό μας και συναντήσαμε ένα μικρό λιμανάκι που φτιάχτηκε πρόσφατα στην περιοχή Σκάλα. Εκεί ταΐσαμε τους γλάρους. Προς το τέλος του περίπατου παίξαμε με ένα μικρό παιχνίδι που δημιουργούσε έναν υδροστρόβιλο και είδαμε έναν ηλικιωμένο κύριο να σκαρφαλώνει πάνω σε κάτι στύλους για άσκηση.

Μετά πήραμε το αστικό και γυρίσαμε στο σχολείο. Αυτή την εκδρομή δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ γιατί μάθαμε πολλά πράγματα για τη λίμνη.
Η λίμνη των Ιωαννίνων είναι το στολίδι της πόλης. Γι’ αυτό πρέπει να την προστατεύσουμε. Αν τη μολύνουμε δε θα καταστρέψουμε μόνο τη λίμνη αλλά τον ίδιο μας τον εαυτό.

  
  
Σχετικοί σύνδεσμοι:
 
Γεωγραφία της λίμνης από το 6ο Δημοτικό Σχολείο Ιωαννίνων
Ιστορία της λίμνης από το 6ο Δημοτικό Σχολείο Ιωαννίνων
 
Η Οδύσσεια της λίμνης Παμβώτιδας  (Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Ιωαννίνων)
Υδατικοί Πόροι της Ηπείρου  Μ.Α. Μιμίκου, Καθηγήτρια Ε.Μ.Π